Lost in laos part 2

กลับไปดู Part 1

วันที่ 3 ธันวาคม 2558 ผจญภัย ณ วังเวียง
6.20 น. ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝนที่โปรยปรายอยู่ด้านนอก เมื่อเดินออกจากห้องแล้วสัมผัสได้ถึงอากาศหนาวเย็น จนอยากจะที่จะนอนต่อ แต่ก็ต้องไปอาบน้ำและเก็บของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย เพราะคืนนี้จะเดินหลวงพระบางต่อ วันนี้ทั้งวันจะเที่ยวในวังเวียง เมื่อทุกคนเก็บของเรียบร้อยแล้ว ก็นำไปฝากที่ counter และก็ทำการ check out ออก

เช้านี้ทานอาหารกันที่ luang prabang bakery (ยังอยู่ในวังเวียงนะ)

ร้านอาหาร Bakery ที่ผมรู้สึกว่าสวยงามดูดีที่สุดมากแล้วในย่านนี้ใครที่ไปวังเวียงเชื่อว่าต้องเห็นร้านนี้แน่นอน

Bakery ต่างๆ น่าทานมาก ดูสดใหม่ น่ากินแช่อยู่ในตู้แช่ เลือกกันไม่ถูกเลย (15,000-30,000 กีบ) ราคาไม่เบาเหมือนกัน ช่วงเช้าแบบนี้ผมยังไม่อยากขนมปังรสหวาน ทางร้านก็มีสเต๊ก หรือ Sandwich หรือ Breakfast แบบฝรั่งเช่นเดียวกัน

ผมสั่ง Sandwich ไข่ทาน ขนมปังอบร้อนๆ กรอบอร่อยมาก คุ้มค่าจริงๆ ส่วนน้ำเป็นน้ำมะละกอปั่น อร่อยเข้มข้นไม่หวาน ทานอยู่ซักพักฝนก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนทานกันอย่างเอร็ดอร่อย ชำระเงินแล้วก็ลุยฝนเพื่อไปเที่ยวกันต่อ

จุดแรกที่จะไปคือ Blue lagoon บ่อน้ำสีฟ้าของเรา

ตลอดทางฝนตกผมกางร่มบังฝนไว้ แต่ตัวก็ยังคงเปียกปอนและหนาวมาก ลมเย็นๆปะทะเข้ามาทำให้ตัวสั่น ตลอดทางที่พื้นเริ่มเปียกและเป็นดินสีแดงดังภาพ 

• ค่าสะพานข้าม Blue Lagoon 5000 Kyat

• ค่าเข้า Blue Lagoon 10000 Kyat

หากขี่รถมอไซด์ไม่แข็งควรเช่ารถ เพราะตลอดทางขรุขระมาก และค่อนข้างไกล ใช้เวลาขับประมาณ 30 นาทีก็จะได้เจอ Blue lagoon

บ่อน้ำสีฟ้าในตำนาน แว๊บแรกที่เห็นตกใจมาก เพราะเล็กจริงๆ นึกว่าเป็นคลองแถวบ้าน สายน้ำนั้นเป็นสีฟ้าสดใส คนเล่นค่อนข้างน้อยเพราะไปถึงเช้าและฝนก็ตก อากาศหนาวมาก แต่ก็มีนักท่องเที่ยวลงเล่นเรื่อยๆ ใครว่ายน้ำไม่เป็นหรือว่ายไม่แข็งก็เช่าชูชีพได้ บ่อน้ำลึก ยืนไม่ถึงครับ ผมยืนซักพักแล้วก็ลงน้ำเล่น สัมผัสแรกสดชื่นมาก เย็นสบาย มีชิงช้าในน้ำให้นั่งเล่น มีเชือกให้โหน

hi-light คือกระโดดน้ำสองชั้น ดูจากภาพชั้นบนสุดอาจจะไม่สูง แต่สำหรับผม คนกลัวความสูงพยายามถึงสามครั้งก็ยังไม่กล้ากระโดดลงมา ขึ้นไปยืนแล้วเสียวมาก ส่วนคนที่กระโดดได้ก็กระโดดกันแบบไม่กลัวเลย 

หลังจากเล่นอยู่นาน เมื่อขึ้นจากน้ำก็หนาวจนตัวสั่น ข้างๆ blue lagoon จะมีถ้ำปูคำด้วย แต่ไม่ได้เข้าไปเนื่องจากเพื่อนไม่เข้าจะให้เข้าคนเดียวก็กลัว จึงได้กลับที่พักขากลับฝนหยุดสนิทและแสงแดดเริ่่มออกทำให้ไม่หนาวเท่าขามา

ตลอดทางขากลับสวยงามมาก ล้อมไปด้วยภูเขา อากาศบริสุทธิ์ มีบ้านชาวบ้าน ร้านอาหารบ้างเนื่องจากผมกับเพื่อนๆขับรถมอเตอร์ไซด์กันมาจึงจอดถ่ายรูป แต่ขากลับนั้นดินแดงนั้นดูซับน้ำไปหมดแล้วทำให้กลายเป็นดินโคลน มีคนขับรถมาลื่นล้มไปหลายครั้งจนกลับก่อนที่จะไปถึง blue lagoon

บางช่วงลื่นมาก จนผมต้องลงเดินและให้พี่ขับมอเตอร์ไซด์เพียงคนเดียว ระหว่างทางก็เห็นรถสี่ล้อขับได้อย่างสบายจึงพึ่งถึงบางอ้อว่า ทำไมถึงมีรถประเภทนี้ให้เช่า แต่เสื้อผ้าเละมากขอบอกเลย

เดินทางกลับที่พักเพื่อหาทานอาหารเที่ยง

เฝอนั้นผมมักจะนึกถึงอาหารเวียดนามแต่ในประเทศลาวนั้นก็มีเฝอเช่นเดียวกัน สรุปง่ายๆ ก็คือก๋วยเตี๋ยวน้ำนั้นเอง แต่ที่พักจำปาลาวทำเฝอได้รสชาติจืดมากซึ่งพี่ที่เคยมาแนะนำว่าต้องลองไปทานร้านอื่น ส่วนพี่อีกคนทานผัดซีอี้ว หน้าตาเหมือนของไทยมาก

เมื่อทานอาหารเที่ยงเสร็จแล้วไปต่อกับ กิจกรรมที่มีชื่อว่า Tubing ที่ชาวต่างชาตินั้นมักจะเล่นกัน ส่วนคนไทยเล่นกิจกรรมนี้ค่อนข้างน้อย กิจกรรมที่กล่าวมาคือการลอยบนห่วงยางตามแม่น้ำซอง

สถานที่เช่าห่วงยางมีเพียงแห่งเดียวครับ เคยไปอ่านหนังสือมาได้เขียนไว้ว่าเกิดจากชาวบ้านรวมตัวกันเพียงแค่ที่เดียวเพื่อกระจายรายได้สู่ชุมชน และไม่ต้องมาตัดราคากัน

ต้องนำมาคืนก่อน 6 โมงเย็น หากเกินจะคิดชั่วโมงละ 20,000 kyat หากเลย 8 โมงเย็น ถ้าเกินจะโดนยึดเงินมัดจำ ส่วนการเดินทางไปลอยนั้นจะมีเป็นรอบๆ ถ้าคนเต็มคันก็จะเดินทางไปส่งที่จุดหมายฟรี

• ค่าเช่าห่วงยาง 55,000 kyat

• มัดจำ 60,000 kyat 

หลังจากที่เช่าแล้วจะได้เลขประจำตัวของแต่ละคนมาจะโดนเขียนด้วยหมึกเคมีบนมือแต่ละคน จากนั้นก็ไปล่องเลย โดยรวมแล้วสนุกชอบน้ำเย็นๆ ลอยไปเรื่อยๆชมเขาหินปูน สวยงามมาก แต่ด้วยระยะทางที่ไกลจนทำให้เริ่มเบื่อ เมื่อย หนาวด้วย และตอนจะขึ้นฝั่งนั้นต้องออกแรง บังคับห่วงยางให้เข้าฝั่งให้ได้

หลังจากน้นก็กลับที่พักและรอเวลา สี่ทุ่มเพื่อขึ้นรถไปหลวงพระบาง ซึ่งค่ารถนั้นได้มีการจองผ่านที่พักเรียบร้อยแล้ว 

• ราคารถ vip นอน 120,000 kyat

เมื่อถึงเวลาก็ขึ้นรถสองแถว ไปขึ้นรถทัวร์ เป็นรถนอนราบเยียดขาตรงสองคนต่อหนึ่งช่อง มีสองชั้นเนื่องจากเป็นรถทางผ่านดังนั้นจึงมักจะมีคนที่นอนเดี่ยวแล้ว จึงต้องไปนอนร่วมกับคนอื่น ผมกับเพื่อนๆ ต้องแยกกันได้นอนกับคนลุงคนลาวลุงเค้าเห็นผมก็รีบคลุมโปงเลย สงสัยหน้าผมจะไม่น่าไว้วางใจ ผมรีบพยายามนอนเพราะได้ยินมาว่าเส้นทางทรหดมาก

การเดินทางไปหลวงพระบางโหดแค่ไหนติดตามกันตอนต่อไปครับ

face2cu