Lost in laos part 3

ตะลุยวังเวียง

วันที่ 4 ธันวาคม 2558 สัมผัสแรก ณ หลวงพระบาง

ตลอดการเดินทางด้วยประจำทางแบบตู้นอนจากวังเวียงไปหลวงพระบางนั้นผมตื่นประมาณ 3-4 ครั้ง เนื่องจากรถเหวี่ยงไปมา มีการจอดพักเพื่อให้คนลงไปกินข้าว มีครั้งหนึ่งผมเดินลงไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่เดินลงผู้โดยสารผู้ชายญี่ปุ่นคนนึงทักผมพร้อมพูดเป็นภาษาญี่ปุ่น ประมาณว่าคงเข้าใจว่าผมเป็นคนญี่ปุ่น ด้วยความตกใจจึงบอกไปว่าผมไม่ใช่คนญี่ปุ่น

สักพักรถจอดนิ่งสนิทผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับได้ยินว่าหลวงพระบางให้ลงตรงนี้(ภาษาลาว แต่คนไทยฟังออก) คนต่างชาติก็ลงกันมากมายรวมกระทั่งผม เวลานั้นประมาณ 4.40 ซึ่งยังเช้ามากและอากาศค่อนข้างหนาว จากตรงที่รถทัวร์จอดยังไม่ถึงตัวเมืองหลวงพระบางจะต้องนั่งรถสองแถวคันเล็กๆไปอีก มีรถสามล้อมารอรับเดินทางเข้าสู่ตัวเมืองหลวงพระบาง

ผมและเพื่อนมาหลวงพระบางโดยไม่ได้จองที่พักเนื่องจากทราบมาว่าสามารถจองที่นั้นได้จึงกลายเป็นคนเร่ร่อนอิสระชั่วคราว เวลาประมาณ 5.15 ก็เตรียมตัวตักบาตรข้าวเหนียวซึ่งจะมีแม่ค้าคอยอำนวยความสะดวกต่างๆ ไม่ว่าจะข้าวเหนียว ขนมก็สามารถซื้อเมื่อตกลงราคากับแม่ค้าแล้ว แม่ค้าจะนำเสื่อมาให้นั่ง เวลานั้นคนก็เริ่มทยอยออกมา มีคนจีนคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆผม ซึ่งดูแล้วอายุราวคราวเดียวกับผม แต่คนจีนคนนี้นำขนมมาตักบาตรเอง ระหว่างนั้นแม่ค้าเดินมาคุยกับผมคนจีนคนนี้จึงถามผมว่าผมเป็นคนประเทศอะไร แล้วทำไมถึงคุยกับแม่ค้ารู้เรื่อง คนจีนคนนี้ช่างสังเกตมากผมคุยสักพักพระท่านก็บิณทบาต ผมจึงเรียกคนจีนให้ใช้ข้าวเหนียวผมใส่บาตรได้ กลายเป็นได้ทำบุญร่วมกันซะงั้น

ใช้เวลาในการตักบาตรประมาณ 10 นาที อาหารหมดก็บอกลาคนจีนแล้วก็ไปเดินตลาดเช้า ซึ่งคำว่าตลาดเช้านั้นก็คือตลาดจริงๆ เป็นเหมือนตลาดสดบ้านเราเพียงแต่ของขายนั้นแตกต่างจากเมืองไทยในหลายๆอย่าง ของหลายอย่างซื้อไม่ค่อยได้ เพราะเป็นของสด ระหว่างเดินก็จะเจอคนไทยต่อราคากันอย่างสนุกสนาน แม่ค้าพูดลาว คนซื้อพูดไทยฟังแล้วก็น่ารักตลกดี

หลังจากเดินตลาดเช้าทั่วแล้ว ก็เดินทางหาห้องพัก ในจินตนาการครั้งแรกของผมคือโรงแรม หรือ Guesthouse แต่เมื่อเดินหาไปเรื่อยๆ พบว่าหลายๆที่เป็น Homestay ซึ่งแต่ละบ้านก็จะมีความเป็นเอกลักษณ์ที่แตกต่างกันไปขึ้นกับราคาทำเล แต่ถือว่าไม่แพงมาก หลายๆที่ก็เต็มเช่นกัน ก่อนจะได้ที่พักพวกเราแวะทานอาหารที่ร้านดังร้านกาแฟประชานิยม

สถานที่จริงนั้นเล็กมากเป็นเพลิ้งเล็กๆ ช่วงเช้าคนแออัดมากโดยเฉพาะคนไทย ผมโชคดีได้ที่นั่ง VIP นั่งหน้าเลยครับ ที่ร้านแห่งนี้มีกาแฟชง ชาชง ปาท่องโก๋ โจ๊ก ให้เลือกสั่งได้ ซึ่งผมก็ลองหมดครับ กาแฟผมดื่มไม่หมดเพราะปกติไม่ได้เป็นคนดื่มกาแฟ ส่วนพี่ๆที่ไปด้วยนั้น ทานจนหมดเกลี้ยงเลยครับ รสชาติใช้ได้เลย


หลังจากท้องอิ่มแล้วก็เดินหาที่พัก เลือกหลายที่จนได้ที่พักที่ติดริมแม่น้ำโขง เมื่อคุยราคากันได้ก็ต้องรอเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดห้องก่อน แล้วเราก็จึงตกลงราคาเช่ามอเตอร์ไซด์ซึ่งจะต้องถูกยึด Passport ไว้ด้วย ได้ห้องพักพี่ๆก็เข้าไปที่ห้อง แล้วก็นัดกันว่าอีกประมาณ 1 ชั่วโมงค่อยเที่ยว ตอนนี้พักผ่อนก่อน แต่ด้วยนิสัยผมแล้วเวลาไปสถานที่ต่างๆ จะไม่ค่อยง่วง และโชคดีที่ตลอดการเดินทางจากวังเวียงมาหลวงพระบางผมหลับมาตลอดทาง จึงไม่เพลียเหมือนคนอื่น

อากาศรอบเมืองหลวงพระบางเย็นสบายมาก ดูเป็นธรรมชาติรถค่อนข้างน้อย ผมเดินผ่านตลาดเช้าอีกรอบผู้คนก็เริ่มน้อยลง คงจะตลาดวายคล้ายๆบ้านเรา ระหว่างเดินเล่นก็พบกับวัดหลายวัดซึ่งอยู่ใกล้กันมากสามารถเดินโดยไม่ต้องอาศัยรถมอเตอร์ไซด์ ระหว่างเดินก็เห็นกลุ่มคนเหมือนกำลังเดินพาเพรด มีผู้นำกล่าว่าให้เตรียมพร้อมกับการงานวันครบรอบมรดกโลก จึงมีการจัดเดินพาเพรด

หลังจากที่เดินเล่นรอบๆแล้วก็ใกล้เวลานัดผมจึงเดินกลับที่พักอีกครั้ง พี่ๆก็หลับสนิทจนไม่กล้าปลุก อาจจะเกิดจากความเหนื่อยที่เดินทางผมก็นอนพักเล่นจนกระทั่งถึงเที่ยงทุกคนก็ตื่นขึ้นมา จากนั้นจึงกินอาหารเที่ยงรองท้องเป็นร้านอาหารตามสั่งข้างๆร้านประชานิยม ผมทานเฝอ รสชาติอร่อยกว่าที่วังเวียงมาก

หลังจากที่ทานกันอิ่มแล้วก็ขับรถไปเติมน้ำมันและเดินทางไปชมน้ำตกกวางสีซึ่งเป็นจุด Hi-light ของวันนี้ระยะทางประมาณ 20 กิโลเมตร ใช้เวลาขับประมาณ 1 ชั่วโมง ตลอดการเดินทางต้องขึ้นลงเขา สูงบ้าง ชันบ้าง แนะนำว่าใครขับรถมอเตอร์ไซด์ไม่ชำนาญเรียกรถสองแถวไปจะดีกว่า

ระหว่างทางเจอเพื่อนสี่ขา ต้องค่อยๆขับ กลัวเพื่อนสี่ขาตกใจวิ่งไล่ขวิด ตลอดเส้นทางลมเย็นสบาย มีต้นไม้สองข้างทางน่าประทับใจมาก บางช่วงก็จะเป็นบ้านคนเป็นจุดๆ ขับไปเรื่อยๆจนถึงน้ำตก ปากทางเข้าจะต้องเสียค่าเข้าก่อนครับ มีห้องน้ำ ร้านอาหารง่ายๆ รวมทั้งขนมให้ซื้อเข้าไปทานได้ 

ระหว่างทางเดินจะได้ยินเสียงน้ำตก ลมเย็นๆ ชื่นๆ สบายตัวมากเลยครับ ใช้เวลาในการเดินไปชมไม่ไกลมาก ระหว่างทางก็สามารถถ่ายรูปได้ ลงเล่นน้ำได้ แต่ต้องว่ายน้ำแข็งมากๆนะครับ เพราะไม่มีเจ้าหน้าที่คอยดูแล

เดิมทีน้ำส่วนใหญ่จะเป็นสีฟ้าสวยงาม แต่เนื่องจากช่วงที่ผมไปมีฝนตกหนักมากเลยทำให้น้ำเปลี่ยนสี แต่ข้อดีคือปริมาณน้ำนั้นมีเยอะมาก สวยงามมากครับ

ถึงจุดที่สวยที่สุดของน้ำตก

สถานที่จริงมีความสวยมาก คุ้มค่าที่มามากๆ ละอองน้ำเล็กกระเด็นเข้าหน้าเต็มๆ เสียดายที่น้ำนั้นไม่เป็นสีฟ้า เพราะฝนตกหนักแต่ก็ดีตรงที่ได้เห็นถึงสายน้ำแรงมาก ตอนถ่ายรูปมาดูเงียบสงบนะครับแต่จริงๆแล้วรอบข้างเต็มไปด้วยคนเต็มไปหมดเลยไม่ว่าจะคนต่างชาติ คนไทย คนลาว มีทางเดินขึ้นไปดูต้นน้ำด้วย ผมเดินขึ้นไปสักพักทางเริ่มโหดเพราะว่ามองไปข้างๆเป็นเหวผมเดินไม่ไหวสุดท้ายเลยกลับลงมา(คนกลัวความสูงแต่ชอบเที่ยวที่สูง)

นอกจากมีน้ำตกแล้วยังมีหมีให้ชมด้วย ดูแปลกตาดี จากนั้นผมกับเพื่อนๆเดินทางกลับ ขากลับขับรถมอเตอร์ไซด์กลับอากาศเย็น ตอนขับก็กลัวจะมีฝนด้วยครับ สุดท้ายกลับถึงห้องพักอย่างปลอดภัย เข้าห้องพักพักผ่อนเล็กน้อยแล้วไปหาอะไรทานมื้อเย็น

ร้าน Joma เป็นร้าน Bakery ที่ดูหรูที่สุดในหลวงพระบางเดินไปมาก็พบเจอก็ต้องแวะกันหน่อย ส่วนราคาก็สูงเช่นกันแต่มาแล้วก็ต้องลองไม่อย่างนั้นจะมาไม่ถึง

คุกกี้ช๊อกโกแลต เนื้อนุ่มๆช๊อกโกแลตเข้มๆ กับไอศรีมช๊อกโกแลตทำให้เป็นของว่างที่หวานอร่อยแบบไม่มีทีติเลยครับ บรรยากาศภายในร้านดูดีมากครับ มาแล้วขึ้นมาชั้นสองจะสงบมาก เหมาะกับการพักผ่อนจริงๆ

หลังจากทานขนมแล้วก็ไปเดินตลาดกลางคืนหาของคาวทานกัน (กินสลับกันซะงั้น) เดินผ่านร้านหนึ่งเป็นร้านบุฟเฟ่ต์จานละประมาณ 30 บาท (ถ้าจำไม่ผิด) แต่ตักได้ครั้งเดียว อาหารมากมายแบบไม่มีเนื้อสัตว์เลย สายผักอย่างผมจึงต้องลอง

เลือกกันจุใจมาก มีต่างชาติและคนไทยมาซื้อกันมากมาย ร้านแบบนี้มีประมาณ  2 ร้านจะอยู่ตรงซอกครับ

นี้คือจานที่ผมตักครับ ชิมทุกอย่างที่หน้าตาแปลกๆ รสชาติใช้ได้ แต่ทุกอย่างออกมันไปหน่อย หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วก็เดินเล่นในตลาดกลางคืน ของขายมากมาย คล้ายๆบ้านเราแต่สินค้าเหมือนกันตลอดทางมีพวกเสื้อผ้า ผ้าพันคอ เป็นส่วนใหญ่สินค้าเหมือนกันทุกร้านเลย สรุปร้านไหนต่อได้มากก็ซื้อร้านนั้นครับ และระหว่างเดินเล่นก็จะเจอคนไทยต่อราคากันกระจาย

ระหว่างเดินก็เห็นร้านพิซซ่าน่าทานเลยลองสั่งมาครับ

หน้าตารสชาติอร่อยตามมาตรฐานครับ จากนั้นเดินทางกลับที่พักแล้วก็เข้านอนเพื่อรอเที่ยววัดในวันพรุ่งนี้ครับ

(เที่ยวผ่านไปตั้งหกเดือนพึ่งมาเขียน จะจำไม่ค่อยได้แล้ว แย่ๆจริงๆเลยครับ )

เหลืออีกสองวันรอก่อนนะครับ

face2cu