KOLYA ห้าขวบตามหารัก

เชื่อมั้ยว่า การให้ความรักแก่ใครคนนึง แล้ววันนึงเราจะได้สิ่งนึงตอบแทนกลับมามากว่าที่เราให้ไป หากใครอยากรู้ว่าเป็นอย่างไร ผมแนะนำเรื่องนี้เลยครับ

KOLYA ห้าขวบตามหารัก

ลูก้า  อดีตหนุ่มนักดนตรีเชลโล่(ที่เป็นอดีต เพราะว่าตอนนี้เค้าแก่แล้ว)  ที่เลี้ยงชีพด้วยการเล่นดนตรีที่งานศพที่โบสถ์ และทาสีป้ายหลุมศพ แม้จะอายุเยอะแล้วแต่ชีวิตล่องลอยเหลือเกิน ไม่มีครอบครัว แต่ละวันดูเหมือนว่าเงินที่หาได้ก็จะไม่ค่อยพอกับการใช้ชีวิตประจำวัน เพราะต้องยืมเงินจากเพื่อน ชีวิตของเค้าอิสระมาก จนกระวันนึงเค้าต้องหาเงินเพื่อมาซ่อมบ้านของเค้าที่แม่อาศัยอยู่ และอยากที่จะมีรถเป็นของตัวเอง จึงได้ทำการแต่งงานกับหญิงรัสเซียลูกติด เพื่อที่สาวรัสเซียจะได้อยู่ในประเทศนี้ได้ต่อได้ แลกกับเงินก้อนโต เมื่อแต่งงานกันแล้ว ปรากฎว่าสาว คนนั้นบินไปต่างประเทศทิ้งลูกไว้กับยาย ซึ่งยายก็ดันป่วย จึงเหลือที่พึ่งสุดท้าย ก็คือ ลูก้า พ่อเลี้ยงปลอมๆ ที่เกิดจากการแต่งงานกันหลอกๆ ยายจึงส่งเด็กห้าขวบ ที่มีชื่อว่าโควย่า ให้มาอยู่กับลูก้า ซึ่งทีแรกลูก้าไม่เคยคิดจะเลี้ยงเด็กเลย แต่สุดท้ายเหตุการณ์ต่างๆกลับทำให้ ลูก้า ยอมรับที่จะเลี้ยงเด็กคนนี้ และทำหน้าที่พ่อได้อย่างสมบูรณ์แบบ

 . . . เนื้อเรื่องเป็นอย่างไร ลองไปดูกันเองนะครับ

สำหรับเนื้อหาด้านล่างนี้จะเป็นการเล่าตอนที่ผมประทับใจ
1.ตอนพาโควย่า ข้ามถนน ซึ่งขณะเดินลูก้าพยายามจะจูงมือเด็กแต่โควย่ากลับไม่ยอมให้จับมือ ลูก้าเป็นห่วงจึงเอามือกัน ไม่ให้เด็กเดินก่อน ซึ่งเห็นได้ถึงความห่วงใยของลูก้าที่มีต่อเด็ก

2.ลูก้าพาโควย่าไปทำงานทุกวันซึ่งมีแต่ เล่นดนตรีหน้างานศพ ทำให้โควย่าวาดรูปและสร้างของเล่นที่มีแต่ งานศพ ลูก้าตะโกนว่า "พอแล้ว" จากนั้น ลูก้าจึงพาโควย่าไปเที่ยวที่อื่นเพื่อให้เห็นสิ่งต่างๆ และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆที่เด็กควรจะเรียนรู้ ผมเห็นฉากนี้แล้วประทับใจมากถึงความทุ่มเท ของลูก้า

3.ฉากลูก้าและโควย่า พลัดหลงกันที่รถไฟใต้ดิน ก็ทำให้เห็นถึงความผูกพันของโควย่าและลูก้า ซึ่งทางลูก้าก็พยายามพูดที่ประชาสัมพันธ์บอกให้โควย่ามาพบกันที่ไหน และเมื่อลูก้าขึ้นมาที่สถานีก็ตะโกนเสียงดังแบบไม่สนใจใคร เพื่อให้โควย่าได้ยิน และเมื่อโควย่าได้ยินก็รีบวิ่งมากอดโดยที่ลูก้าทิ้งทุกอย่างที่มีเพื่อวิ่งไปหาโควย่า

4.โควย่าเห็นการ์ตูนที่โรงภาพยนต์ จึงยืนอยู่ไม่ยอมไป ลูก้าจึงตัดสินใจพาไปดู แต่คนขายตั๋วบอกว่าเรื่องนี้ไม่ฉายต้องรอให้คนดูครบห้าคนถึงจะฉาย ลูก้าก็ยอมที่จะซื้อบัตรให้ครบเพื่อพาโควย่าไปดูซึ่งก็เข้าไปดูกันแค่สองคน

5.ลูก้าเลี้ยงโควย่ามาหลายวันก็เห็นว่าโควย่าคิดถึงยาย ซึ่งลูก้าไม่เคยบอกว่ายายของโควย่าเสียชีวิตไปแล้ว จึงพยายามหาทางเล่านิทาน ซึ่งตัวเองก็พูดภาษารัสเซียไม่ค่อยได้จึงโทรไปหาเพื่อนเพื่อให้เพื่อนเล่านิทานให้โควย่าฟังจนโควย่าหลับไป และพอต่อๆมาเพื่อนไม่ว่างลูก้าก็พยายามที่จะเล่าให้โควย่าฟังด้วยตัวเอง

6.ในช่วงที่โควย่าป่วย ลูก้าก็ดูแลอย่างดีปฎิบัติตามแพทย์สั่ง แต่บางอย่างลูก้าก็ทำไม่เป็น ก็เรียกเพื่อนมาช่วยเหลือด้วย

7.ระยะหลังจะเห็นได้ว่าโควย่าเรียกลูก้าว่าพ่อ และหอมแก้มก่อนนอนทุกครั้ง ดูแล้วชื่นใจมากๆครับ

นี่คือบางฉากที่ผมประทับใจครับ ส่วนเนื้อเรื่องนั้น หลังจากที่โควย่าและลูก้าผูกพันกันแล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นคือ

แม่ของโควย่ากลับมารับโควย่ากลับรัสเซีย . . .

คุณคิดอย่างไรกับการที่รู้จักๆคนๆนึง ผูกพันกันและต้องจากกันโดยที่ไม่รู้ว่าจะเจอกันอีกทีวันไหน มันคือชีวิตจริงที่หนังเรื่องนี้ก็แสดงออกมา ซึ่งลูก้าและโควย่าก็จากกันด้วยดี

และชีวิตลูก้าก็ดำเนินต่อไป

ลูก้าก็ได้กลายเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงและแต่งงานมีลูกกับนักร้องสาวที่โบสถ์

ทำให้ชีวิตของลูก้ากลับมาสมบูรณ์แบบอีกครั้ง
นี่คือความรักที่ลูก้าให้ต่อโควย่าและโควย่าก็ได้ทำให้ลูก้ารู้ว่าความรักนั้นคืออะไร