Lost in Laos Part 4
วันที่ 5 ธันวาคม 2558 ชมวัดในหลวงพระบาง
วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่จะเที่ยวในตัวเมืองหลวงพระบาง ผมตื่นแต่เช้า จัดการแพ็คกระเป๋าเพราะคืนนี้ต้องเดินทางกลับเวียงจันทน์ทันที ต้องคืนห้องก่อนเที่ยงด้วย หลังจากจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้วก็หาอาหารกินในตอนเช้า ผมแยกออกเป็นสองกลุ่ม เพราะพี่กลุ่มหนึ่งอยากไปกินอาหารเช้าที่ร้านประชานิยม แต่ผมอยากกินก๋วยเตี๋ยว
ร้านอาหารนี้ อยู่ใกล้ๆ กับร้าน Joma สามารถเดินไปได้ มีก๋วยเตี๋ยว(เฝอ)และข้าวเกรียบปากหม้อภายในร้านจะเป็นแบบร้านอาหารท้องถิ่น มีชาวต่างชาติ และคนท้องถิ่นมากินกันเรื่อยๆ ร้านขายดีมากๆ
ผมสั่งเฝอได้ข้าวซอยแทน ตอนแรกกะว่าจะไม่กิน เพราะกลัวกลิ่นเครื่องเทศแรง แต่พอกินแล้วติดใจอร่อย เส้นของข้าวซอยนั้นแตกต่างจากเส้นทั่วๆไป เป็นเส้นลักษณะทำเอง รสชาติอร่อยเข้มข้นแปลกดีครับ แนะนำให้ลองทานดูครับ จะไม่ใช่ข้าวซอยแบบไทยไม่มีขมิ้นเลย
หลังจากทานข้าวอิ่มแล้วก็ขี่มอเตอร์ไซด์ไปหาพี่ที่กินข้าวเช้าที่ร้านประชานิยมจากนั้นเราจึงขี่มอเตอร์ไซด์ไปยังวัดที่ไกลก่อน แล้วค่อยๆกลับมาเที่ยววัดใกล้
Wat Wisunalat
วัดแห่งนี้เสียค่าเข้าชม 20,000 KIP ครับ วัดแห่งนี้มีพื้นที่ค่อนข้างมาก มีสถูปตั้งอยู่ด้านหน้าของวัด และเมื่อเดินเข้าไปในจะมีโบสถ์ที่ดูภายนอกสวยงามเมื่อมองผ่านประตูจะเห็นองค์พระพุทธรูปปรางค์สมาธิองค์ใหญ่อยู่ตรงกลาง
Wat Aham
จากนั้นเดินทางไปที่วัดเชียงทองซึ่งเป็นวัด Hi-light ของเมืองหลวงพระบางเที่ยวหลวงพระบางมาไม่มาวัดนี้ถือว่ามาไม่ถึงนะครับ
ภายในวัดมีโบสถ์มากมาย ความพิเศษของวัดแห่งนี้คือศิลปะข้างโบสถ์ซึ่งทำจากกระเบื้องสีสันสวยงาม โดยถ่ายทอดความเป็นอยู่ของคนให้ท้องถิ่น มีผนังที่มีรูปต้นโพธิ์ ที่สวยงามซึ่งเป็นจุดที่น่าถ่ายรูป แต่เวลาถ่ายค่อนข้างยาก เพราะผนังโบสถ์นั้นสูงมาก
หลังจากชมความงามของวัดเชียงทองแล้ว ก็ขี่มอเตอร์ไซด์กลับที่พักเพื่อคืนมอเตอร์ไซด์ แล้วนำกระเป๋าออกจากห้องจากนั้นจึงฝากไว้ที่พัก แล้วก็มาทานอาหารซึ่งจุดที่กินอาหารเที่ยงอยู่ติดกับร้านประชานิยมเป็นร้านปิ้งย่างหลากหลาย ทานคู่กับข้าวเหนียว
รสชาติหลายๆอย่างคล้ายคลึงกับอาหารไทยมาก ผมลองทานไส้อั่วแล้ว รสชาติจะอ่อนกว่าของไทยหลังจากกินอาหารเที่ยงแล้วก็ทานน้ำมะม่วงปั่นซึ่งอย่าเทียบกับน้ำปั่นบ้านเราที่อุดมไปด้วยน้ำแข็งและน้ำเชื่อม ที่ลาวนั้นเนื้อล้วนๆ น้ำแข็งน้อยมาก แถมไม่มีน้ำตาลได้รสชาติมากแนะนำว่าห้ามพลาดเลย ของเค้าดีจริงๆ
หลังจากที่อิ่มแล้วก็เดินไปที่พิพิธภัณฑ์หลวงพระบางมองด้านนอกตอนแรกเข้าใจว่าเป็นวัดนะครับ ตอนแรกไปถึงแล้วพนักงานบอกว่าปิด ก็รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เข้าชม แต่แล้วสักพักพนักงานอีกคนก็เดินมาขายตั๋วแล้วบอกว่าปิดพักเที่ยง ดังนั้นใครก็ตามที่ไปช่วงเที่ยงถึงบ่ายโมงต้องรอพนักงานมาก่อน
ภายในพิพิธภัณฑ์จะมีพระบาง เป็นพระพุทธรูปปางประทานอภัย สูงสองศอกเจ็ดนิ้ว (ประมาณ 1.14 เมตร) หล่อด้วยสำริ และเครื่องใช้ต่างๆของกษัตริย์สมัยก่อน เนื่องจากผมเที่ยวกันเองจึงไม่ค่อยได้ทราบประวัติ เวลาเดินก็จะเจอกลุ่มทัวร์ที่มีไกด์คอยเล่า ผมก็เลยเดินไปตามด้วยฟังด้วย ได้ความรู้บ้าง
หลังจากที่ชมพิพิธภัณฑ์แล้วก็เดินดูวัดอื่นๆได้อีกสักพัก เนื่องจากใกล้กันมาสามารถเดินชมได้ แต่วัดอื่นๆที่ไม่ดังคนจะค่อนข้างน้อยครับ แต่ไหนๆมาแล้วก็เดินชมกัน
พอบ่ายสามก็ต้องรีบเดินขึ้นไปชมพระธาตุพูสี ซึ่งจะต้องออกแรงกันหน่อยทางเดินไม่ลำบากแต่ชัน สาเหตุที่ต้องขึ้นตอนบ่ายเพราะจะได้ไปชมพระอาทิตย์ตกข้างบน
บนพระธาตุแห่งนี้มีพระให้กราบไหว้ด้วยครับ แต่หลายๆคนขึ้นมาแล้วมักจะถ่ายรูปกันมากกว่าซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ลองหามุมที่ผมถ่ายจะได้เห็นเมืองหลวงพระบางสวยงามมากครับ คุ้มค่าจริง หลังจากชมวิวจนอิ่มหนำแล้วก็เดินลง พร้อมกับอากาศเย็นๆ และดวงอาทิตย์ค่อยๆลับขอบฟ้า
ผมกลับลงมาแล้วก็ไปที่ร้าน Joma อีกครั้งเผื่อสั่งอาหารทานก่อนจะเดินทางไปเวียงจันทน์
เพื่อนๆผมสั่งขนมคุ๊กกี้กัน ส่วนผมสั่งของหนักเลยเป็น Wrap สุขภาพปราศจากเนื้อสัตว์ครับ รสชาติอร่อยเหมากับคนชอบกินผัก ซอสชุ่มอร่อยมากครับ หลังจากอิ่มเรียบร้อยแล้วก็เดินตลาดกลางคืนๆเล่นๆอีกครั้งจากนั้นจึงกลับเข้าที่พักอาบน้ำและรอเวลาเดินทางไปขึ้นรถไปเวียงจันทน์
จากครั้งแรกขามานั้นมีพี่คนนึงได้ที่นั่งหลังสุด บอกเวลานอนนั้นจะไม่สามารถยืดขาได้ ตอนจองขอต้นๆ สุดท้ายได้นั่งหน้าสุดนอนสี่คนครับ มีเป็นส่วนตัวสูงนอนด้วยกันสี่คนแต่ขายืดไม่ได้ ต้องนอนงอขาตลอดทางตั้งแต่สี่ทุ่มถึงหกโมงเช้าจนถึงเวียงจันทน์
face2cu
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น