1976 After Shock - มหาภิบัติสิ้นแผ่นดิน

อยู่ๆคุณแม่ผมก็บอกว่าอยากดูหนังเรื่องภัยพิบัติ ซะอย่าง ซึ่งก็รู้สึก งง ว่าทำไมต้องอยากดู พอเห็นราคาแล้วก็ไม่คิดมากเพราะว่า ราคาไม่แพง 19 บาทเอง เป็นหนังเก่า ซื้อมาเอาใจแม่ครับ

พอผมดูจบแล้ว รู้สึกประทับเรื่องนี้มากๆครับ เพราะแตกต่างกับหนังภัยพิบัติอื่นๆ ซึ่งอาจจะมีช่วงที่น่าเบื่อ หรือช่วงที่แบบลุ้นกันตัวโก่ง แต่หนังเรื่องนี้กลับเน้นเรื่องราวหลังเกิดภัยพิบัติมากกว่า

เนื้อเรื่องที่ผมเขียนนี้อาจจะเป็นการสปอยหนัง แต่ก็เชื่อว่าเรื่องนี้หากได้ไปชมก็ยังมีแง่มุมให้ประทับใจอีกมากมาย

เริ่มเรื่อง ที่ครอบครัวหนึ่งมี พ่อ แม่ และลูกฝาแฝดชายหญิง ฐานะปานกลาง ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองถังซาน แต่แล้วเมืองนี้ก็เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ทำให้ผู้เป็นพ่อนั้นเสียชีวิตทันที ส่วนแม่ซึ่งได้รับบาดเจ็บก็พยายามที่จะตามหาลูกชายและลูกสาว ภายใต้ซากตึกอาคารนั้น มีลูกชายลูกสาว ซึ่งต่างก็มีคาขนาดใหญ่ทับอยู่ สัญญาแห่งความหวังคือ ลูกชายและลูกสาวของเธอนั้นยังมีชีวิตอยู่ แต่ในการช่วยเหลือด้วยเวลาที่ไม่ทราบว่าจะมีแผนดินไหวอีกครั้ง และแรงคนที่จะมาช่วยมีจำกัด ทำให้เธอนั้นต้องตัดสินใจว่าจะเลือกลูกสาว หรือลูกชาย เธอก็อยากช่วยทั้งสองคน แต่สิ่งนั้นทำไม่ได้  เธอร้องให้และเลือกให้ช่วยลูกชายของเธอ เมื่อช่วยลูกชายเธอแล้ว เธอก็อุ้มศพลูกสาวของเธอที่แน่นิ่งและร้องให้อย่างมากมาย เธอค่อยๆวางลูกสาวเธอลงบนกองศพ แล้วอุ้มลูกชายที่มีลมหายใจ ออกไปเมืองอื่นเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่

. . . .

. . .

. .

.

แต่แล้วลูกสาวนั้้นกลับพื้นขึ้นมา คำพูดนึงที่เธอได้ยินและจดจำได้ไม่ลืม คือ "ให้ช่วยลูกชาย"

ภายในถึง 20 นาทีหนังเรื่องนี้ก็กระชากอารมณ์การสูญเสียขึ้นมาทันที

ชีวิตของลูกสาว

ลูกสาวเธอตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นมาด้วยความนิ่งสงบ เห็นผู้คนมากมายเดินวุ่นวาย ทหารที่ช่วยเหลือชาวบ้านต่างวุ่นวาย เธอเดินไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีจุดหมายแล้วก็มีทหารนายนึงมารับเธอไป

เธออาจจะโชคร้ายที่แม่เธอเลือกน้องชายให้รอดชีวิต แต่ชีวิตของเธอก็ยังโชคดีที่มีนายทหารรับเธอเป็นลูกบุญธรรม ภายในจิตใจเธอนั้นยังคงโกรธแม่ของเธอ เธอใช้ชีวิตโตขึ้นเรื่อยๆ จนเข้ามหาวิทยาลัย และอยากที่จะเรียนเป็นหมอ แม้แม่บุญธรรมของเธอจะไม่อยากให้เธอเรียน แต่พ่อบุญธรรมก็สนับสนุน จนเธอได้เรียน

เธอรู้จักกับรุ่นพี่ที่มหาลัย และคบกันจนกระทั่งเธอมีลูกก่อนเรียนจบปี 4 ซึ่งรุ่นพี่ก็บอกให้เธอทำแท้งแต่เธอไม่ยอม เธอเก็บลูกไว้แล้วลาออกจากมหาวิทยาลัย ใช้ชีวิตของตัวเอง หาเงินเลี้ยงลูกของเธอ และเธอก็เลิกติดต่อพ่อกับแม่บุญธรรมสักระยะ จนกระทั่งผ่านไปช่วงนึงเธอกลับไปเยี่ยมพ่อแม่บุญธรรม เธอยังรักและเคารพท่าน แต่ไม่นานแม่บุญธรรมเธอเสียชีวิต

เธอได้แฟนเป็นคนต่างชาติประเทศแคนาดาจึงได้ย้ายไปอยู่ที่แคนาดา เธอพยายามจะพาพ่อบุญธรรมไปแต่พ่อเธอก็ปฎิเสธ

ชีวิตของลูกชายและแม่

หลังจากที่ได้เธอเสียลูกสาวและสามี ลูกชายของเธอก็สูญเสียแขนซ้ายไป แต่เธอก็ยังขยันและเลี้้ยงลูกมาด้วยตัวของเธอเอง แม่สามีมาเยี่ยมที่บ้านใหม่แล้วบอกกับเธอว่าเธอควรไปหาสามีใหม่ ส่วนลูกชายแม่สามีเค้าจะขอไปเลี้ยงแทน แม้ว่าเธอก็ไม่อยากให้ลูกชายไป แต่เธอก็ยอมแม่สามี 

สุดท้ายพี่สาวของสามีคิดว่าโหดร้ายกับเธอ จึงได้คืนลูกชายให้เธอเลี้ยง ลูกชายของเธอจะพิการแต่เธอก็อยากที่ให้ลูกชายได้เรียนสูงๆ สุดท้ายลูกชายเค้าก็เรียนจบและมีครอบครัว

เหตุการณ์ต่างๆ เหมือนจะเป็นเส้นขนานที่ครอบครัวนี้จะไม่มีโอกาสมาเจอกัน ทางฝั่งแม่ก็คิดว่าลูกสาวของเธอนั้นเสียชีวิตไปพร้อมกับสามี ส่วนทางลูกสาวนั้นก็อยู่เมืองนอก คงจะไม่ได้พบกันอีก

จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวอีกครั้ง พี่สาวได้เห็นข่าวก็ตัดสินใจบินกลับมาเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือ ส่วนน้องชายได้ข่าวก็ไปสมัครเป็นอาสาสมัครเช่นกัน ระหว่างที่เธอช่วยเหลือนั้น เธอก็เห็นถึงความสูญเสียต่างๆ มากมาย เห็นแม่ที่ต้องยอมตัดขาลูกเพื่อให้ลูกนั้นรอดออกมาจากซากตึก

แล้วเธอก็ได้ยินน้องชายเล่าถึงเรื่องเหตุการณ์แผ่นดินไหวครั้งก่อน ทำให้เธอรู้ว่าคนนี้คือน้องชายของเขา เธอตัดสินใจที่จะพบแม่อีกครั้ง . . .

แต่การกลับมาครั้งนี้้ สิ่งที่ค้างคาในใจเธอ คือ เหตุการณ์ที่แม่เลือกน้องชาย

ก่อนที่เธอจะเดินทางมาถึงบ้าน แม่ของเธอทราบข่าวก็รู้สึกดีใจแต่ภายในใจก็รู้สึกผิด เธอเดินเข้าบ้าน แม่ของเธอก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมขอโทษเธอกับเหตุการณ์ในตอนนั้น แล้วก็ต่อว่ากับเธอว่า ทำไมระยะเวลา 30 ปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยกลับติดต่อกลับมาเลย

ฉากตัดไปที่ครอบครัวนี้เดินทางไปหลุมฝังศพของพ่อ ลูกสาวไหว้หลุมศพพ่อแล้วก็มาพบหลุมศพตัวเอง น้องชายบอกว่าให้ย้ายออก แต่พี่สาวบอกว่า "หากวันนึงฉันตายฉันจะขอมาอยู่ข้างๆ พ่อ" จากนั้นเดินไปที่หลุมศพตัวเอง น้องชายเปิดหลุมศพของเธอออกมาพบว่ามีกระเป๋าใบนึง ซึ่งแม่เธอนั้นซื้อให้ตอนเด็กๆ และเห็นหนังสือเรียนของเธอ แล้วน้องชายก็เล่าว่า แม่จะซื้อหนังสือเรียนให้สองชุด โดยชุดนึงจะให้น้องชาย และอีกชุดนึงก็จะนำมาให้พี่สาวของเธอที่นี่

พี่สาวเดินห่างจากหลุมศพไประยะนึง เธอก้มนั่งลงไปกับพื้นและร้องไห้ และพูดว่า “ชีวิตคนนึงจะมีอายุสามสิบปีกี่ครั้งกัน แม่ใช้ชีวิตต่อไปได้อย่างไร แม่ค่ะ หนูขอโทษค่ะ ตลอดเวลาหนูไม่เคยคิดว่า ถ้าหนูรอด คนที่ไม่รอดจะคือน้องชาย”

แล้วแม่เธอก็ก้มลงไปกอดเธอ แล้วพูดว่า “แม่อยู่ได้จ๊ะ”

จากนั้นเธอกลับมาที่บ้านและก็ได้เล่าเรื่องต่างๆ สำหรับชีวิตที่เธอเจอมาให้แม่ฟัง

แหละหนังก็จบลงพร้อมกับความประทับใจ

สำหรับผมแล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีครบทุกรสเลย ความสูญเสีย ความกตัญญู และความรัก

ชีวิตก้าวต่อไปนะครับ

สวัสดีครับ

face2cu