trip | สระบุรี ไปปูหญ้า ทาสี ที่โรงเรียน นิตยานุกูลกัน รูปหาย

วันศุกร์ที่ 26 พฤศจิกายน 2553

วันนี้ตื่นเช้า ออกจากบ้านไปที่บริษัทที่บางซื่อ แล้วลงทะเบียนรับอาหารขึ้นรถเหมือนคนอื่นๆ จริงๆ แล้วผมเป็นหนึ่งใน Staff ที่ไม่เคยได้ช่วยงานกะเค้าเลย จำได้ว่ายอดคนที่จะไปค้างคืนมีเกือบ 30 คน แต่พอรวมกันใหม่ เหลือแค่ 18 คน รถบัสก็เลยมีที่เหลือเฟือเลย พอเวลา 7 โมงครึ่งรถก็ออกจากบริษัท มุ่งหน้าไปสระบุรี ในระหว่างทางก็มีแวะปั้ม และก็มีกิจกรรมแนะนำตัวกันเล็กน้อย ทริปนี้ผมก็รู้จักพี่ๆ น้องๆ หลายคน ทุกคนก็น่ารัก ทำตัวสบายๆ เป็นกันเองมากๆ เลย

จุดลงทะเบียน

รถบัสที่จะพาพวกเราไป

งานนี้ก็ไม่พลาดที่ผมจะเอากล้องตัวใหม่ FUJI S1600 ของผมไป แต่ก็อดแบบน้อยใจไม่ได้เพราะว่ามีคนเอา DSLR ไปตั้ง 3 ตัวแหนะ แต่ก็ไม่ยอมแพ้กับเค้าหรอกครับ

หน้าตาผู้ร่วมเดินทางครับ

เมื่อเดินทางไปถึงโรงเรียนแล้ว หน้าที่สำคัญของผมในวันนี้ก็คือ เป็นพิธีกร ตามที่ตกลงกันไว้ก็คือ มีพิธีกรสองคน เป็นผมกับน้องอีกคนนึง ผมรู้สึกอุ่นใจมากเพราะว่าดูน้องพิธีกรคู่ท่าทางจะคล่อง แต่แล้วไมค์โครโฟนกลับมีแค่ตัวแล้ว แล้วน้องเค้าก็อาสาจะเป็นคนประสานงานให้ โอ้แม่เจ้า เราต้องเป็นพิธีกรคนเดียว แต่เพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวายเลยตั้งสติ แล้วจับไมค์แล้วก็พูดตามบทที่เตรียมมา ซึ่งก็โชคดีที่ช่วงเปิดงานจนถึงกิจกรรมก็ไม่ได้มีอะไรติดขัดจนน่าเกลียดมากนะ (คิดเอาเอง) แล้วก็แยกย้ายไปปูหญ้า ปลูกต้นไม้

ช่วยกันใหญ่

ปูหญ้า กับลงต้นไม้เสร็จ

งานนี้ก็ได้ลงมือทำกันจริงๆ ไม่ยากจนเกินไป ทุกคนช่วยกันเลยทำให้งานเสร็จเร็วมากๆ น้องๆ นักเรียนก็ช่วยเช่นกัน พอตอนเที่ยงก็มีอาหารแสนอร่อยกับไอศรีมกะทิ (ตอนแรกเห็นบอกว่าเป็นไอศรีม เนสเล่ ) แสนอร่อย แล้วก็พักผ่อน กันเล็กน้อย

ช่วงบ่ายต่อด้วยทาสีกระถางต้นไม้ และบางส่วนก็ยังปลูกหญ้าอยู่

เหนื่อยก็พักได้

และช่วงความตื่นเต้นสุดท้ายก็มาถึงเมื่อเป็นต้องเป็นพิธีกรกล่าวงานตอนจบ ซึ่งแค่เชิญผู้อำนวยการมอบของ แล้วก็แยกย้าย แต่ปรากฏว่าเรียกชื่อนามสกุลผู้อำนวยการผิด (งานเข้าเลย) แต่ก็โชคดีที่ผู้อำนวยการให้อภัย จำได้ไว้ตอนนั้นที่พอพูดผิด ทุกคนสะดุดกันหมดเลย เมื่อช่วงเวลาอันตื่นเต้นก็จบลง ก็ได้ถ่ายรูป แจกของให้น้องบัดดี้ และอำลาน้องๆ แล้วก็ขึ้นรถบัสไปที่พัก หมวกเหล็กพาราไดซ์ ออกจากโรงเรียนประมาณ บ่ายสองโมงครึ่ง และตอนแรกนึกว่าจะแวะไปเที่ยวที่ไหนก่อน แต่ก็ตรงไปที่พักเลย ถึงที่พักก็ประมาณ บ่ายสี่โมงเย็น แล้วก็แยกย้ายไปทำธุระส่วนตัวแล้วก็นัดออกมากินข้าวตอน หกโมง

มีป้ายตอนรับด้วย

ห้องที่ผมพักครับ 6B

เตียงนอน

ห้องโถงกลาง

แว่นผมเอง

งานนี้รู้สึกว่าจะปิดรีสอร์ทกันเลย เพราะว่าไม่มีใครพักนอกจาก พวกเราครับ โต๊ะอาหารถูกจัดขึ้นอยู่บริเวณริมน้ำ และก็มีคาราโอเกะด้วยก่อนถึงเวลานัด ผมก็ได้ออกมาเก็บภาพ

สระว่ายน้ำ กับดอกหญ้า

อยากลื่นก็มี แต่ดูสระไม่สะอาดเลยไม่มีใครลงเล่น

ดอกไม้ยามเย็น

มีน้องหมาด้วย

ลูกน้องหมาก็มา

โต๊ะอาหาร

รสชาติอร่อยดี

โต๊ะมีห้าโต๊ะ แต่นั่งกินกันแค่สี่โต๊ะ ก็นึกว่ากินเสร็จจะไปต่อที่ห้อง แต่ก็มีพี่คนนึงบอกว่าให้ขึ้นไปร้องเพลง(เช่ามาแพง) ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยมีความสามารถทางด้านนั้นซะเท่าไหร่(แต่ก็ชอบร้อง) เดินกระตุ้นอยู่หลายคน และสุดท้ายก็ถูกฉุดขึ้นไปร้อง พอได้ร้องหนึ่งเพลงก็เริ่มมีคนมาเลือกกันจนยาวๆ พอเริ่มดึก ก็เริ่มสนุก แล้วก็ร้องกันจนถึง สี่ทุ่มครึ่งเลย เต้นกันจนเหนื่อย แล้วก็ไปกินขนมต่อที่ห้องพี่เค้า จนถึงตีหนึ่งเลย มีน้องคนนึงสลบไปเลยล่ะ

วันเสาร์ที่ 27 พฤศจิกายน 2553
ผมตื่น 6.45 น. แล้วก็แปรฟันล้างหน้า คว้ากล้องออกมาถ่ายรูป ซึ่งก็ไม่ค่อยจะมีอะไรให้ถ่ายมากนัก

ของกลาง

บรรยากาศเย็นสดชื่น

ดอกไม้แดง

ดอกไม้เหลือง

ถ่ายรูปเสร็จผมก็กลับห้องอาบน้ำ เก็บของ แล้วก็กินข้าวเช้ากับทางรีสอร์ท ออกเดินทางไปซื้อของฝากที่ฟาร์มโชคชัย

ร้านขายของฝาก

อยู่กรุงเทพก็หากซื้อได้นะ

shop กระจายเลย

ตอนแรกไม่คิดจะซื้ออะไร แต่ก็ได้เสื้อสก๊อตมาหนึ่งตัว ว่าแล้วก็ใส่เลย

เสื้อตัวใหม่ เป็นหนุ่มคาวบอยเลย

มีแต่คนบอกว่าบ้าเห่อ แต่ก็ไม่แคร์สื่อใส่ติดตัวทันที ออกจากฟาร์มโชคชัยก็แวะร้านอาหารครัวกุ้งหลวงกินข้าวกลางวันก่อน

อาหารไม่ได้ถูกปากเลย สั่งน้ำใบเตยไม่เอาหวาน ก็กลับได้น้ำหวานใส่กลิ่นใบเตยแทน กินไม่ได้เลย แล้วเสื้อลายสก๊อตที่พึ่งซื้อที่เอาลงไปด้วยดันหายอีก ซึ่งก็คาดเอาไว้แล้วว่าโดนแกล้ง ค้นกระเป๋ากันทุกคนก็ไม่เจอ ก็เริ่มรู้สึกว่าหายจริง เดินไปดูที่ห้องน้ำที่โต๊ะหลายรอบก็ไม่เจอ แต่แล้วก็มีคนแอบเอาไปเก็บไว้หลังรถบัส ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร ต้องไปสืบให้ได้

ทานอาหารเสร็จแล้วก็ขึ้นรถมุ่งหน้าไปเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ พอไปถึงก็พึ่งจำได้ว่าเคยมาแล้ว ครั้งนี้ได้นั่งรถเข้าไปในเขื่อน มีน้องมัคคุเทศนำทางให้ น้องก็ถูกพี่ๆ แซวกัน น้องมัคคุเทศแนะนำส่วนต่างๆ ร้องเพลงให้ฟัง และมีคำถามกวนๆ อีกด้วย